Kontakt ze zwierzętami ma pozytywny wpływ na nasze samopoczucie. Nic dziwnego więc, że dogoterapia jest wykorzystywana jako wsparcie w leczeniu różnych schorzeń. Zbiera ona wiele pozytywnych opinii, a jej efekty są doceniana przez wielu ekspertów. Dowiedz się, czym dokładnie jest ten rodzaj terapii.
Dogoterapia – na czym polega?
Dogoterapia jest rodzajem terapii, którą wykorzystuje się do osiągnięcia konkretnych celów terapeutycznych. Nawiązywanie relacji z psem ma na celu uwalnianie pozytywnych uczuć, inspirowanie do działania oraz wspieranie budowania zaufania między pacjentem a terapeutą. Zakres dogoterapii dostosowany jest do indywidualnych wymagań pacjenta, gdzie pies może pełnić rolę bodźca do aktywności fizycznej i umysłowej. Może to obejmować różne formy, takie jak wspólna zabawa, spacery, szkolenie czy opieka nad zwierzęciem.
Pies to również świetne wsparcie w budowaniu relacji z innymi ludźmi, tworząc więź między uczestnikami zajęć grupowych. Należy zaznaczyć, że w trakcie sesji terapeutycznej pies pełni rolę wsparcia dla swojego opiekuna, wykonując określone polecenia i zachęcając pacjenta do współpracy z terapeutą. W przypadku terapii osób niepełnosprawnych i chorych preferuje się psy o łagodnym usposobieniu, uwzględniając specyfikę charakteru terapii.
Dogoterapia – do kogo?
Dogoterapia przynosi liczne korzyści osobom z różnych grup wiekowych, wzmacniając efektywność zastosowanego leczenia i rehabilitacji u pacjentów dotkniętych różnymi schorzeniami, takimi jak:
- zespół Aspergera,
- zespół Downa,
- porażenie mózgowe,
- autyzm,
- nadpobudliwość psychoruchową (ADHD).
Psy, które otrzymały odpowiednie szkolenie, doskonale spełniają rolę wsparcia w psychoterapii dorosłych cierpiących na różne zaburzenia psychiczne, takie jak depresja, stany lękowe, a także w przypadku dzieci i młodzieży z trudnościami w nauce, zaburzeniami zachowania czy emocjonalnymi.
Dogoterapia – cele
Zastosowanie dogoterapii, poprzez dostosowane do indywidualnych potrzeb pacjenta, korzystnie wpływa na funkcje poznawcze, ułatwia komunikację z otoczeniem, poprawia sprawność ruchową, motywuje do rozwijania samodzielności oraz wpływa korzystnie na relacje z innymi ludźmi.
Do głównych celów dogoterapii zalicza się:
- usprawnianie ruchowe i psychoruchowe motoryki dużej i małej,
- poprawa koordynacji wzrokowo-ruchowej,
- usprawnianie percepcji wzrokowej,
- usprawnianie percepcji słuchowej,
- poprawa koncentracji,
- rozwój mowy.
Wykonywanie określonych ćwiczeń zależy przede wszystkim od stanu zdrowia pacjenta.
Dogoterapia – rodzaje terapii
Polskie Towarzystwo Kynoterapeutyczne wyróżnia następujące formy dogoterapii:
- spotkanie z psem (SP) – są to nieplanowane zajęcia, mające na celu rozwijanie zaufania i nawiązywanie pozytywnej więzi z czworonogiem.
- edukacja z psem (EP) – sesje prywatne lub zespołowe, skoncentrowane na rozwijaniu zdolności intelektualnych i poznawczych u dzieci.
- terapia z psem (TP) – zajęcia są realizowane zgodnie z ustalonym przez specjalistę programem ćwiczeń, mającym na celu osiągnięcie konkretnych rezultatów, takich jak poprawa sprawności ruchowej i psychoruchowej motoryki dużej.
Podsumowanie
Dogoterapia to rodzaj terapii, które przynosi wiele korzyści i okazuje się sporym wsparciem dla wielu chorych osób. Jest ona kierowana zarówno do dorosłych, jak i do dzieci. W jej przebiegu wykorzystywane się przeszkolone i spokojne psy, jak Labradory retrievery, Golden retrievery.
Przeczytaj też:
- Cukrzyca typu 3 – jakie są jej przyczyny?
- Telekonsultacja medyczna – dlaczego warto wybrać ją w sezonie wzmożonej zachorowalności?
- Padaczka – czym jest i jakie są jej przyczyny?
- Nadciśnienie tętnicze – przyczyny i objawy
- Przerost gruczołu krokowego – przyczyny i objawy
Źródła:
Damian Jagielski, Agnieszka Jagielska, Anna Pyszora, Dogoterapia — historia, założenia, cele. Propozycja zastosowania w opiece paliatywnej, Medycyna Paliatywna w Praktyce, 8 (4), s. 163-167, 2014.
Pawlik-Popielarska B., Terapia z udziałem psa, Wydawnictwo Via Medica, Gdańsk, 2005.
Bartkiewicz W., Zawadka M., Pies — terapeuta i przyjaciel rodziny: rola psa w procesie rehabilitacji niepełnosprawnego dziecka, Wydawnictwo Fundacja Pomocy Osobom Niepełnosprawnym „Przyjaciel”, Warszawa, 2008.
