Zespół Aspergera to zaburzenie umysłowe ze spektrum autyzmu, którego nie da się wyleczyć. Takie osoby często mają problem z odnalezieniem się w kontaktach z otoczeniem. Choć zaburzenie zwykle diagnozuje się u dzieci, to coraz więcej pojawia się przypadków, gdy zespół zostaje rozpoznany dopiero w dorosłym życiu. Jak zatem wygląda życie takich osób? Wyjaśniamy.
Zespół Aspergera – czym jest?
Zespół Aspergera to zaburzenie ze spektrum autyzmu, które bywa określane mianem „wysoko funkcjonującego”, co oznacza, że nie utrudnia ono codzienności w znacznym stopniu. W przypadku tego zaburzenia obserwuje się zwykle problemy z kontaktami społecznymi, trudności z komunikacją czy ogólnym funkcjonowaniem w tkance społecznej.
Zespół Aspergera – objawy u dorosłych i dzieci
Zwykle Zespół Aspergera zostaje zdiagnozowany w wieku szkolnym, obserwuje się jednak coraz więcej przypadków wykrywania zaburzenia u dorosłych. Objawy w obu przepadkach są zwykle podobne, nie ma bowiem specyficznych symptomów zależnych od wieku.
Do charakterystycznych objawów należą:
- problemy z nawiązaniem kontaktu wzrokowego,
- poczucie niezręczności w sytuacjach towarzyskich,
- kłopot z prowadzeniem rozmów z innymi osobami,
- brak rozpoznawania sygnałów społecznych, które inni ludzie uważają za oczywiste,
- brak umiejętności odczytywania mimiki twarzy,
- nieumiejętne odczytywanie mowy ciała,
- problemy z okazywaniem większych emocji,
- „płaskim” mówienie, „robotyczny” ton,
- duża wiedza w zakresie jednego zagadnienia – np. rozwodzenie się na temat pociągów,
- znaczne zaangażowanie, gdy w grę wchodzi szczególnie ważny dla siebie obszar zainteresowań,
- powtarzanie ciągle tych samych słów, fraz lub wykonywanie te same ruchy,
- funkcjonowanie według tego samego harmonogramu i nawyków – np. spożywanie tych samych posiłków o tych stałych porach i dezaprobata wobec zmian.
U dorosłych częściej można zaobserwować:
- osłabione umiejętności werbalne,
- mniejszą koordynację ruchową i niezgrabność ruchową,
- trudności w nawiązywaniu kontaktów społecznych,
- obsesję na punkcie jednego tematu,
- nadwrażliwość – np. na dźwięki, oświetlenie, zapachy, smaki.
Zespół Aspergera – przyczyny
Trudno wskazać jedną konkretną przyczynę odpowiadającą za rozwój zespołu Aspergera.
Najczęściej przyczyn upatruje się w:
- czynnikach neurotoksycznych – np. leki;
- czynnikach środowiskowych – stymulowanie dziecka telewizją i telefonem, spożywanie żywności pełnej konserwantów, promieniowanie elektromagnetyczne, wiek rodziców;
- czynnikach genetycznych – często obserwuje się u bliźniaków jednojajowych niż dwujajowych oraz w rodzinie;
- komplikacjach i urazach okołoporodowych oraz w patologii ciąży.
Zespół Aspergera – diagnoza
Brakuje jednego konkretnego testu, który pozwoli celnie zdiagnozować spektrum. Lekarze korzystają z różnych kwestionariuszy, które wspierają przeprowadzenie wywiadu – np. ASRS, GARS-3, CARS 2 (u dzieci), ADOS-2. Do postawienia diagnozy konieczna jest obserwacja i holistyczne podejście, gdyż zespół Aspergera łatwo pomylić z nerwicą natręctw, ADHD czy osobowością typu borderline.
W przypadku podejrzenia u siebie lub u dziecka występowania zespołu Aspergera warto udać się do lekarza rodzinnego, psychologa, psychiatry lub neurologa.
Zespół Aspergera – leczenie
Należy podkreślić, że zespół ten nie jest chorobą, a zaburzeniem, którego nie da się wyleczyć. Można jednak podjąć kroki, które prowadzą do lepszego funkcjonowania w codziennym życiu. W przypadku Aspergera sięga się po różne rodzaje działań, takie jak:
- terapia behawioralna – wspiera pacjentów w radzeniu sobie z lękami i pozostałymi dolegliwościami psychicznymi,
- terapia rodzinna – szczególnie pomocna w przypadku małych dzieci, gdy rodzice muszą zrozumieć zaburzenie pociechy i nauczyć się wspólnego funkcjonowania,
- trening umiejętności społecznych – pomaga w nauce efektywnej komunikacji i przekłada się na polepszenie funkcjonowania w społeczeństwie,
W przypadku zespołu Aspergera oprócz terapii behawioralnej wykorzystuje się też terapię behawioralno-poznawczą i kognitywną.
Podsumowanie
Zespół Aspergera to zaburzenie ze spektrum autyzmu, które szczególnie uwidacznia się w problemach z odnalezieniem się w kontaktach społecznych. Zwykle jest diagnozowany na etapie szkolnym, jednak obserwuje się też częste przypadki rozpoznania zaburzenia dopiero w życiu dorosłym.
*Zadbaj o siebie i swoich bliskich. Pakiety firmowe dają ci dostęp do kompleksowych usług medycznych. Ty i Twoi najbliżsi jesteście pod opieką i możecie liczyć na najlepszą pomoc medyczną.
Przeczytaj też:
- Syndrom oszusta – przyczyny i objawy
- Autyzm – jak go rozpoznać u dziecka?
- Bulimia – jak ją rozpoznać?
- Niedobór witamin – nie bagatelizuj tych sygnałów!
- Zaburzenia błędnika – przyczyny i objawy
Źródła:
https://www.nowafarmacja.pl/blog/zespol-aspergera-u-doroslych-objawy-diagnoza-i-leczenie
https://www.allecco.pl/artykuly/zespol-aspergera-objawy-diagnostyka-i-terapia.html
https://upacjenta.pl/poradnik/zespol-aspergera
